AΘΗΝΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ – Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΑΝΑ

ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΣΕΙΣ

Μη κλαις για μένα

ας ξέρεις πως πεθαίνω

να με βοηθήσεις δε μπορείς

Μα δες εκείνο το λουλούδι

για κείνο που μαραίνεται σου λέω.

Να το ποτίσεις.

Κώστας Γιωργάκης

«’Ησουν η φωτεινή περίληψη του δράματός μας, στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ’ αναστάσιμο φως και ο επιτάφιος θρήνος».

Νικηφόρος Βρεττάκος «Η θέα του κόσμου»

Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα

«Μάς μένει ό,τι καλό ήταν και καθάριο,

πως διάφανη ήταν πάντα η ψυχή σου,

κι έβλεπε μέσα σου κανείς

αγάπη, μίσος, μα ποτέ φόβο,

Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα»

 

Σκιτσογράφος Ψαρρόπουλος στο ‘Ιδρυμα Ευταξία

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς του http://www.nstv.gr “Πρόσωπα μιας πόλης” σκιαγραφείται ο Γιώργος Ψαρρόπουλος, ή καλύτερα σκιτσογραφείται…

Παιδί των Αθηνών, άνδρας της Τέχνης ο Γιώργος Ψαρρόπουλος έχει αποτυπώσει με το πενάκι του σχεδόν όλες τις προσωπικότητες που σημάδεψαν με τον δικό τους τρόπο την Ελληνική Ιστορία.

Αλέκος Παναγούλης, Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά και Αυλωνίτης και Κολοκοτρώνης είναι μερικά  από τα εκατοντάδες σκίτσα του, που μέσα από το μαύρο- άσπρο, την σκιά και τη μνήμη φέρνουν τον επισκέπτη της έκθεσης του Ψαρρόπουλου κοντά σ’ ένα πάρτυ προσωπικοτήτων.

ANTΩΝΗΣ ΒΛΑΧΟΣ – ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΤΟ «ΔΑΣΟΣ»

 Ο Αντώνης Βλάχος μια ζωή…. Μια ιστορία!!!

Αρβανίτης ο Αντώνης ο Βλάχος, ένας ξερακιανός ψηλός, με σπαστά κατσαρά μαλλιά μαύρα, με μουστάκι αντρικό, με το κουστούμι του χειμώνα καλοκαίρι.

Ο «ΤΡΟΥΜΑΝ» στα μπουζούκια

 

Στο μπουζουκάδικο του Βλάχου του Αντώνη το «ΔΑΣΟΣ»

 Κωνσταντινουπόλεως και Ιερά Οδός βρισκόταν το μπουζουκάδικο του ΑΝΤΏΝΗ ΒΛΑΧΟΥ το «ΔΑΣΟΣ»!

 Εκεί γνωρίστηκε με τον πατέρα μου τον «ΤΡΟΥΜΑΝ», που τον πήγαν ο Γιάννης ο «ΓΚΡΙΛΛΑΣ» (ο Κάπελας) και ο Κατσούλας που είχε «κάνει» και αυτός στην Αμερική και είχε μια μπακαλιαροταβέρνα στην οδό Μυκάλης και Λεωνίδου.

Αυτοί οι δύο και περισσότερο ο «Γκρίλλας» έμαθαν τον πατέρα μου να πίνει κρασί!

Νυχτώνει…..

O θάνατος του «ΕΥΖΩΝΑ»

 

Εκεί στο Γκαζοχώρι στην οδό Ευμολπιδών στο νούμερο 14 υπήρχε μια αυλή από τις μεγάλες και εκεί είχε το ραφτάδικό του ο Σταύρος ο Μάνεσης.

Βέβαια δεν ήταν και πολύ φανατικός άντρας και όταν πήγαινε κανένας να ράψει κανένα παντελόνι, όλο τα μέτρα στον καβάλο έπαιρνε ο Σταύρος … και βέβαια καταλαβαίνετε γιατί!!!

Ο Σταύρος σαν άνθρωπος είχε και ένα «φίλο».

Ο φίλος του λοιπόν ο Κώστας ήταν ένα ντερέκι ίσαμε εκεί πάνω και υπηρετούσε τη θητεία του στην Ανακτορική Φρουρά.

Τσολιάς στα Ανάκτορα να πούμε.

Από το χωριό ο Κώστας, με τα «λιμά» ο Σταύρος, κάποια στιγμή τον «τουμπάρισε». Του έραψε και ένα κουστουμάκι, του μαγείρευε κιόλας και κάθε βράδυ που ήταν εκεί ο Κώστας γινότανε το έλα να δεις στην αυλή του ραφτάδικου!

Παλιός στο κουρμπέτι ο Σταύρος, να κάτι κολόνιες, να κάτι κόκκινα πανιά στα αμπαζούρ, να κάτι η μουσική, θες το ουζάκι τη μία, θες το κρασάκι την άλλη … καλοπερνάγανε!

O “Μπάρμπας” ή «Μιάμισης»

 

Μπάρμπα τον φώναζαν τα ανήψια του.

Ήταν στο επάγγελμα κομμωτής κυριών, αλλά τι κυριών?

Καλύτερα να λέμε κομμωτής «κοκοτών»!

Άλλωστε και αυτός ήταν ένας τύπος όχι φανατικού άντρα!
«Μελανζέ»… όπως θα έλεγε και η Σπεράντζα Βρανά!

H “ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΟΥ ΣΙΜΟΥ” – «ΣΑΜΠΟΥ» και ο «ΜΟΝΟΣΑΝΔΑΛΟΣ»

Πράγματι τι είναι η Ιστορία?

Πως γράφεται ?

Από ποιους?

Σε ποιο μέρος?
Ποια εποχή?

Και τέλος …

Γιατί????